قرآن مجید.
نهج البلاغه. (1386). ترجمه محمد دشتی. مشهد: مؤسسه فرهنگی تحقیقاتی امیرالمومنین.
آلن، گراهام. (1380). بینامتنیت. ترجمه: پیام یزدانجو. تهران: نشر مرکز.
ابن بابویه، محمد بن علی. (1363). عیون أخبار الرضا. قم: انتشارات جهان.
ابن درید، ابوبکر محمد بن الحسن. (1987م). جمهرة اللغة. تحقیق رمزی منیر بعلبکی. بیروت: دارالعلم للملایین.
ابن فارس، احمد بن زکریاء. (1399ق). معجم مقاییس اللغة. محقق عبد السلام محمد هارون. بی‌جا: دار الفکر.
احمد نکری، قاضی عبد النبی بن عبد الرسول. (1421ق). جامع العلوم. مترجم: حسن هانی فحص. بیروت: دارالکتب العلمیة.
احمدی، بابک. (1378). ساختار و تأویل متن. تهران: نشر مرکز.
اربلی، علی بن عیسی. (1381ق). کشف الغمه فی معرفه الائمه. تعلیق هاشم رسولی. تبریز: مکتبه بنی‌هاشم.
استراوس، آنسلم؛ کوربین، جولیت. (1384). اصول روش تحقیق کیفی: نظریۀ مبنایی، رویه‌ها و شیوه‌ها. ترجمه بیوک محمدی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
باردن، لورنس. (1375). تحلیل محتوا. ترجمۀ ملیحه آشتیانی و محمد یمنی دوزی. تهران: دانشگاه شهید بهشتی.
تودورف، تزوتان. (1382). بوطیقای ساختارگرا. ترجمۀ: محمد نبوی. تهران: نشر آگه.
جانی‌پور (عترت دوست)، محمد. (1396). «کارکردهای کیفی استفاده از روش «تحلیل محتوا» در فهم احادیث». رهیافت‌هایی در علوم قرآن و حدیث. سال49. شماره98. صص:29-52.
جرجانی، علی بن محمد. (1321ق). التعریفات. مصر: مطبعة الحمیدیة.
چوبینه، مهدی. (1380). طرح مطالعاتی راهنمای برنامه درسی. تهران: سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی.
حرّ عاملی، محمد بن حسن. (1387). تفصیل وسائل الشیعة إلی تحصیل مسائل الشریعة. قم: مؤسسه آل البیت.
راغب اصفهانی، حسین بن محمد. (1412ق). المفردات فی غریب القرآن. تصحیح صفوان عدنان داودی. بیروت: دارالعلم.
راوندی، قطب الدین. (1409ق). الخرائج و الجرائح. قم: موسسه امام مهدی(عج).
رفیعی، راضیه؛ حاجی‌زاده، مهین؛ فضیلت، یوسف. (1393)، «خوانش بینامتنی قرآن و صحیفۀ جامعه رضویه». مجموعه مقالات همایش ملی بینامتنیت. به کوشش سیدمحمد رضی مصطفوی. قم: انتشارات پویشگر.
سیوطى، جلال‌الدین. (1421ق). الاتقان فی علوم القرآن. بیروت: دارالکتاب العربى.
صفره، حسین؛ عترت دوست، محمد. (1399). «تحلیل محتوای احادیث شعری امام رضا». فرهنگ رضوی. سال8. شماره31. صص:55-98.
صفوی، کورش. (1376). «مناسبات بینامتنی». فرهنگ‌نامه ادبی فارسی. به کوشش حسن انوشه. تهران: سازمان چاپ و انتشارات.
طبرسی، فضل بن حسن. (1358). اعلام الوری بأعلام الهدی. قم: مؤسسه آل البیت (ع) .
طبرسی، فضل بن حسن. (1390ق). مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مجمع البیان لعلوم القرآن). تهران: کتابفروشی اسلامیه.
طبری، محمد بن جریر. (1378). تاریخنامه طبری. تحقیق محمد روشن. تهران: سروش.
عباس‌زاده، حمید. (1389). «اقتباس‌های قرآنی در نهج البلاغه». مطالعات تفسیری. سال1. شماره1. صص:38-55.
عترت دوست، محمد. (1401). آشنایی با روش تحلیل محتوای نصوص دینی. تهران: دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی.
عزام، محمد. (۲۰۰۱م). النص الغائب. دمشق: منشورات الاتحاد الکتاب العرب.
عزتی، مرتضی. (1376). روش تحقیق در علوم اجتماعی. تهران: موسسه تحقیقات اقتصادی دانشگاه تربیت مدرس.
علی احمدی، علیرضا؛ غفاریان، وفا. (1382). «اصول شناخت و روش تحقیق (با نگاهی به مطالعات تاریخی)». فصلنامه علوم انسانی دانشگاه الزهرا (س). سال 13. شماره 46 و 47. صص:241 – 266.
غلامعلی، مهدی. (1392). «اعتبارسنجی منابع و اسناد ادعیه رضوی در کتاب الصحیفة الرضویة الجامعة». مجموعه مقالات جستاری در ادعیه رضویه. تهران: دانشگاه امام صادق(ع).
فلاح، ابراهیم؛ باقری، معصومه. (1393). «بررسی روابط بینامتنی ادعیه امام رضا(ع) با قرآن کریم». مجموعه مقالات همایش ملی بینامتنیت. به کوشش سید محمد رضی مصطفوی. قم: انتشارات پویشگر.
فیروزان، توفیق. (1360). روش تحلیل محتوا. تهران: انتشارات آگاه.
قاسم‌پور، محسن؛ مهمان نواز، علی. (1392). «کاربرد آیات قرآن کریم در ادعیه صحیفة رضویة». مجموعه مقالات جستاری در ادعیه رضویه. تهران: دانشگاه امام صادق(ع).
قرشی، علی اکبر. (1371). قاموس قرآن. تهران: دارالکتب الاسلامیة.
قلقشندی، احمد بن علی. (بی تا). صبح الأعشى فی صناعة الإنشاء. بیروت: دارالکتب العلمیة.
کریپندورف، کلوس. (1378). مبانی روش شناسی تحلیل محتوا. ترجمه هوشنگ نائینی. تهران: انتشارات روش.
کلینی، محمد. (1377ق). الکافی. به کوشش علی اکبر غفاری. تهران: انتشارات اسلامی.
کیوی، ریمون؛ کامپنهود، لوک وان. (1381). روش تحقیق در علوم اجتماعی. ترجمه عبدالحسین نیک‌گهر. چاپ ششم. تهران: انتشارات توتیا.
مجاهد، احمد. (2006م). اشکال التناص الشعری. مصر: الهیئه المصریه.
مجلسی، محمد باقر. (1412ق). بحار الأنوار. تهران: دارالکتب الإسلامیة.
مختاری، قاسم؛ محبی، سحر. (۱۳۹۳). «بررسی روابط بینامتنی قرآنی در صحیفه رضویه». حسنا. سال6. شماره20. صص:83-99.
مفید، محمّد بن نعمان. (1413ق). الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد. قم: موسسة آل البیت.
موحد ابطحی اصفهانی، سید محمدباقر. (1378). الصحیفة الجامعة لادعیة علی بن موسی الرضا(ع) و ابنائَه الاربعة. قم: موسسة امام الهادی.
موحد ابطحی اصفهانی، سید محمدباقر. (1391). الصحیفة الرضویة الجامعة. ترجمه: سیدعدنان لاجوردی. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
میدانی دمشقی، عبد الرحمن بن حسن حَبَنَّکَة. (1416ق). البلاغة العربیة. بیروت: دارالقلم.
نامور مطلق، بهمن. (1390). درآمدی بر بینامتنیت: نظریه‌ها و کاربردها. تهران: نشر سخن.
همایی، جلال الدین. (1364). فنون بلاغت و صناعات ادبی. تهران: توس.
هولستی، اُل. آر. (1373). تحلیل محتوا در علوم اجتماعی و انسانی. ترجمه نادر سالارزاده امیری. تهران: انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی.
)